آیا حمل بار براساس تقاضا می‌تواند برای حمل‌ونقل بار مفید باشد؟

عنوان اصلی مقاله:

Can On-Demand Freight Really Work for Trucking

نویسنده:

Eric Spearin

برگردان: معصومه موسی

پژوهشگر موسسه مدیریت زنجیره تأمین آمادگران

به سفارش: موسسه مدیریت زنجیره تأمین آمادگران

تاریخ انتشار:

۳۰ نوامبر سال ۲۰۲۰ میلادی

اریک اسپرین (Eric Spearin) اذعان دارد که ازنظر تئوری، ایده بازار درخواستی (بر اساس تقاضا) عالی به نظر می‌رسد. درواقع، یک فشار بزرگ و سرمایه‌گذاری زیادی برای خودکارسازی کارگزاری حمل‌ونقل یا لجستیک‌های بدون دارایی انجام‌شده است.

در حقیقت، شرکت‌هایی که آن را امتحان کرده‌اند موفق نبوده‌اند. این مدل نه از طرف جامعه حمل‌ونقل و نه از طرف رانندگان پذیرفته نمی‌شود. آنچه ما مشاهده می‌کنیم این است که راه‌حل‌های خودکار اساساً برنامه‌های تلفن همراه هستند و لزوماً رانندگان نمی‌خواهند از یک برنامه برای رزرو بار استفاده کنند.

صاحبان بار نیز در این بازارهای بر اساس تقاضا (on-demand marketplaces) فایده‌ای نمی‌بینند زیرا هنوز یک واسطه درگیر است. ازنظر آن‌ها، این همان مدل قدیمی کارگزاری است که فقط به کمک فناوری تغییر ظاهر داده است.

معمولاً صاحبان بار دوست ندارند با کارگزاران کار کنند و دلیل آن‌هم موضوع مسئولیت است. آن‌ها ترجیح می‌دهند به‌طور مستقیم با ارائه‌دهنده دارایی کار کنند، اما اغلب به دلیل ماهیت صنعت حمل‌ونقل این کار با تعداد زیادی از شرکت‌های کوچک حمل‌ونقل ممکن نیست.

با استفاده از این بازارهای درخواستی، شما معمولاً هزینه معامله را فقط برای استفاده از این سرویس پرداخت می‌کنید. این همان چیزی است که اگر از کارگزار استفاده می‌کردید می‌پرداختید. بیشتر آن مربوط به مسائل موضوع مسئولیت است.

فرستنده‌ی بار نمی‌داند چه کسی در آن‌طرف پلتفرم است و چه کسی ارائه‌دهنده حمل‌ونقل است. صاحبان کالا می‌خواهند بدانند چه کسی محصول را تحویل می‌گیرد. آیا آن شرکت حمل‌ونقل به‌درستی بررسی‌شده است؟ آیا آن‌ها سابقه رانندگی ایمنی دارند؟ آیا آن‌ها شرایط بیمه صحیحی دارند؟ آیا آن‌ها اخیراً آزمایش داروی وزارت حمل‌ونقل ایالات‌متحده را پشت سر گذاشته‌اند؟

صاحبان بار می‌خواهند تمام این اطلاعات محرمانه باشد، اما مشکل این است که اکثر کامیون‌های جاده متعلق به صاحبان شرکت هستند. درنهایت، نقش کارگزار یا بازارهای درخواستی این است که صاحب کالا را به یک شرکت حمل‌ونقل شخصی متصل کند.

حتی با استفاده از مدل بازار درخواستی، فرستنده قرار نیست بداند که شرکت حمل‌ونقل کیست زیرا مانند کارگزار، بازار نمی‌خواهد فرستنده با شرکت حمل در تماس باشد و مستقیماً از شرکت حمل‌ونقل درخواست کند.

من فکر می‌کنم مدل ایده‌آل یک مدل ترکیبی است. شرکت‌هایی که در حال حمل‌ونقل محصولشان هستند، بازار را بر اساس نیازهای منحصربه‌فرد خود سفارشی می‌کنند و تضمین می‌کنند که همه ارائه‌کنندگان می‌توانند به تعهدات حمل‌ونقل خود پاسخ دهند. به‌هرحال، این به این معنی است که حمل‌کننده، کارگزار خواهد شد.

سرانجام این همان‌جایی است که به سمت آن پیش می‌رود. ما قبلاً آن را در برخی از شرکت‌های بزرگ که بخش کارگزاری خود را توسعه داده‌اند، دیده‌ایم.
استاندارد کردن حمل‌ونقل تجاری بسیار مشکل است و این همان چیزی است که بازارهای بر اساس تقاضا برای انجام آن تلاش می‌کنند. آن‌ها سعی دارند یک بازار حمل‌ونقل ایده‌آل را ایجاد کنند, اما واقعیت این است که حمل‌ونقل تجاری برای یک راه‌حل کاملاً متناسب بسیار پیچیده است.

این‌طور نیست که شما بخواهید خود را از فرودگاه حمل کنید و سوار ماشین کسی ‌شوید. الزامات بیمه مشخص و پنجره‌های تحویل معینی وجود دارد که یک اثر کاهشی- قطره‌ای با کل زنجیره تأمین ایجاد می‌کند.

آنچه از برخی از این بازارهای درخواستی مشاهده کرده‌ایم این است که آن‌ها خدمات دیگری را در کنار حمل‌ونقل ارائه می‌دهند و از این خدمات دیگر – مانند انبارداری – به‌عنوان سوبسید حمل‌ونقل استفاده می‌کنند ولی این هم یک مدل پایدار نیست.

منبع: www.ttnews.com