مدیریت زنجیره تأمین یک استراتژی است
۲۶
مرداد
عنوان مقاله: Supply Chain Management is Strategy
نویسنده: Michael Gravier
برگردان: سحر متین‌فرد (پژوهشگر موسسه مدیریت زنجیره تامین آمادگران)
به سفارش: موسسه مدیریت زنجیره تامین آمادگران
تاریخ انتشار: ۷ آگوست سال ۲۰۲۰ میلادی
مطالعه‌ای که اخیراً در یکی از ژورنال‌های برتر تحقیقاتی جهان منتشر شده است، آنچه را که مدیران زنجیره تأمین از قبل می‌دانستند، تأیید کرد:
موفق‌ترین شرکت‌ها تمام شبکه‌های زنجیره تامین خود را مدیریت و جهت‌دهی می‌کنند تا به بهترین وجه در خدمت مصرف‌کننده نهایی باشند و این کار را با ادغام تامین‌کنندگان کلیدی و مشتریان انجام می‌د‌هند. این روند در مواجهه با اختلالات کووید سرعت بیشتری یافته است. به عبارت دیگر، مدیریت زنجیره تأمین بهترین استراتژی برای ایجاد ارزش است. متخصصان واقعی می‌دانند که چگونه نحوه اجرای عملیات شما، قابلیت‌های شما را تعیین می‌کند. مدیریت زنجیره تامین همان چه و چگونه است: که شامل برنامه‌ریزی، منبع‌یابی، ساخت، تحویل و بازگشت محصولات و خدمات می‌باشد. حال ببینیم که آیا استراتژی‌ای دارد که از واقعیت قابلیت‌های مدیریت زنجیره تأمین آنها جدا شده است یا اینکه قابلیت‌های زنجیره تأمین با محیط عملیاتی مطابقت دارد یا خیر. در هر صورت، مدیریت شایسته زنجیره تأمین که با کاربر نهایی همسو است، کلید موفقیت است.
این، پیامدهای قدرتمندی برای موج سرمایه‌گذاری‌های فناوری در حال وقوع دارد. بزرگترین اشتباهی که شرکت‌ها مرتکب می‌شوند، عدم درک چگونگی پیشرفت فناوری در توانایی‌ها است. قابلیت پایه برای تمام خروجی‌ها، شفافیت زنجیره تأمین است، هیچ نکته‌ای برای سرمایه‌گذاری در بهینه‌سازی پیشرفته، پیش‌بینی و قابلیت‌های مشترک وجود ندارد تا زمانی که یک شرکت بتواند ببیند که چگونه پیش می‌رود.
با توجه به اهمیت فناوری برای مدیریت زنجیره تامین، بزرگترین مانع برای قبول آن چیست؟ واضح است که وقتی فناوری به طور قابل توجهی بدون پیشرفت همزمان در مردم و فرآیندها به‌روز می‌شود، عملکرد بیشترین ضربه را می‌زند. به نظر می‌رسد که فناوری صحیح‌تر و کارآمدتر هنگام دستیابی به آن شگفت‌آور است، اما همچنین در صورت عدم پشتیبانی صحیح توسط بقیه سازمان، سرعت انتشار گلوگاه‌ها، خطاها و مشکلات نیز سریع‌تر و کارآمدتر است.
یک نمونه اخیر که من در شرکتی دیده‌ام که مرکز توزیع خود را با هزینه ده‌ها میلیون دلار به حالت خودکار تبدیل کرده است، با این وجود برای صرفه‌جویی در هزینه، بودجه آموزش و توسعه استعداد خود را کاهش داده و ابتدا بر شرکای بزرگ (مشتریان و تأمین‌کنندگان) متمرکز شده است. این یک رویکرد بسیار متداول است و نتیجه نیز بسیار مرسوم است، توان افزایش یافته است، اما مشکلات حتی بیشتر شده‌اند!
کارگران از فناوری که آنها درک نمی‌کنند ناامید شده‌اند، گلوگاه‌هایی در حال پدیدآمدن هستند که هیچ کس نمی‌داند چگونه برطرف کند، بسیاری از فرایندها کندتر هستند و روابط با شرکت‌های حمل‌کننده، تأمین‌کنندگان و مشتریان به دلیل عدم جابجایی کالاها و کار نکردن (یا حتی برقراری ارتباط) با تعداد زیادی از شرکت‌های کوچکتر شریک برای طراحی مجدد فرایندها رنج می‌برند.
برخی از شرکت‌ها برای نفوذ بیشتر و مدیریت فرآیندهای سازمانی و مدیریت استعداد خود از فناوری استفاده می‌کنند.گفتگوی اخیر با Blake Pinard در Snagajob، دارای بازارگاه کار ساعتی با رتبه ۱، نشان داد که این بیماری همه‌گیر منجر به افزایش ۵۴۶ درصدی مشاغل مرتبط با زنجیره تأمین شده است. این شرکت در حال توسعه ابزارهای بی‌شماری در زمینه فناوری برای مستندسازی مهارت‌ها و تجربه‌های کارگران و مطابقت آنها با جایی است که بیشترین ارزش را دارد.
بیماری همه‌گیر کووید-۱۹ مدیریت زنجیره تأمین را در معرض آگاهی ملی قرار داده است. قفسه‌های خالی سوپر مارکت و کمبود دستمال کاغذی به نظر می‌رسد که قوی‌ترین حامیان برای اهمیت زنجیره تأمین برای جامعه ما هستند. مدیران زنجیره تأمین برای مقابله با اختلال در زمان رکورد، به ساخت مجدد کل زنجیره‌های تأمین و تغییر اقتصاد جهانی در یک چهارم سال پرداختند.
منبع:https://www.scmr.com/article/supply_chain_management_is_strategy?utm_source=TWISC&utm_medium=NLT
