کامیون یا قطار: کدامیک نرخ فروش بالاتری دارد؟

عنوان اصلی مقاله:

Truck vs. Train: Which has the upper hand as spot rates soar?

نویسنده:

Jim Stinson

برگردان: سحر متین‌فرد

پژوهشگر موسسه مدیریت زنجیره تأمین آمادگران

به سفارش: موسسه مدیریت زنجیره تأمین آمادگران

تاریخ انتشار:

۱۵ اکتبر سال ۲۰۲۰ میلادی

حمل‌کنندگان کالا هنگام انتخاب، جاده، ریل یا چندین وسیله زمان‌های تحویل و نوع کالا را در نظر می‌گیرند. هزینه حمل جاده‌ای بالا است و هنوز آماده کاهش نیست. در این ‌بین حمل‌کنندگان به دنبال گزینه‌های دیگری هستند و به دنبال حمل ریلی هستند. قطارها رقیب کامیون‌ها هستند. Tim Denoyer معاون رئیس تحقیقات و تحلیلگر ارشد ACT گفت: در سال ۱۹۷۸، سهم حمل بار بین‌شهری ریلی به ۳۵ درصد کاهش یافت. امروزه کامیون‌ها حدود ۸۰ درصد کالاها را حمل می‌کنند؛ اما هنگامی‌که ظرفیت کامیون تکمیل است و نرخ آن بالا می‌رود، همان‌طور که اکنون است، حمل‌ونقل ریلی و چندوجهی مورد توجه قرار می‌گیرد.

Denoyer گفت: افزایش واردات از آسیا، ورود به بنادر کالیفرنیا تا حدی به پویایی فعلی بازار دامن می‌زند. واردات ایالات‌متحده ۳۴ درصد نسبت به ماه می ‌افزایش یافته است که ناشی از تقاضای مصرف‌کنندگان است که پس از مرحله ابتدایی بیماری همه‌گیر کووید-۱۹ در بهار و نیاز خرده‌فروشان برای بازپرسازی موجودی به‌طور مداوم رشد می‌کند.

به‌طورمعمول کامیون‌ها بیشتر کالاهای وارداتی را از طریق بندرها تا نقاط داخلی ایالات‌متحده در مسافت‌های طولانی حمل می‌کنند؛ اما برای پاسخگویی به تقاضای بیشتر، کامیون‌ها با موانعی روبرو هستند. عواملی همچون کمبود راننده و کرونا از جمله موانع این نوع حمل می‌باشند. موضوعات متعددی، مثبت و منفی، میانگین نرخ قیمت ظرفیت کامیون را بالا برده است و این موجب افزایش هزینه برای حمل‌کنندگان شده است.

مزیت حمل با کامیون: سرعت و قابلیت دید

قیمت‌های بالاتر به شرکت‌های چندوجهی و ریلی کمک می‌کند تا تجارت بیشتری داشته باشند. Dean Croke، تحلیلگر اصلی DAT، گفت: معمولاً این نوعی از بار نیست که باید به ‌زودی به جایی برسد. Croke گفت: “اگر باری دارید که نیازی نیست که سریعاً به جایی برسد، آن را می‌توانید با قطار ارسال کنید.” و حمل‌ونقل ریلی به همین دلیل ارزان‌تر است؛ اما فقط برخی از بارها را به راحتی می‌توان هم با جاده و هم با راه‌آهن جابجا کرد. کالاهای خشک موجود در کانتینرها به‌طورمعمول برای کامیون‌ها ایده‌آل است و این کار با قطار نیز به راحتی انجام می‌شود. این کالاها شامل کالاهای مصرفی مانند لباس، وسایل الکترونیکی، وسایل ورزشی و اسباب‌بازی‌ها می‌شوند.

Jim Blaz، تحلیلگر راه‌آهن و کارمند سابق Conrail، گفت: محموله‌های مایع و کالاهای سردخانه‌ای را می‌توان به‌صورت چندوجهی حمل کرد.

Croke گفت: اگر مدت زمان طولانی‌تری وجود داشته باشد، حمل چندوجهی منطقی است. وی گفت: حمل‌کنندگان به بهار سال آینده فکر می‌کنند و می‌خواهند موجودیشان را افزایش دهند “زیرا بیماری همه‌گیر هنوز با ماست.”

Croke گفت: “می‌توانید مدت زمان بیشتری بگذارید تا سیستم ریلی جایگاه خود را پیدا کند.”

Blaze گفت: محموله‌هایی مانند مواد شیمیایی تولید شده و مواد خطرناک، باعث ایجاد بار مناسب بین دو نوع نمی‌شوند، اگرچه موارد استثنایی نیز وجود دارد. حمل بارهای بزرگ و عریض معمولاً فقط با کامیون‌های مسطح انجام می‌شود، اگرچه برخی از شرکت‌های راه‌آهن می‌توانند موارد استثنائی را ایجاد کنند. همچنین عواملی برای انتقال به ریل وجود دارد. حمل ریلی قابلیت دید کمتری برای حمل‌کننده به وجود می‌آورد.

Nick Little، مدیر آموزش راه‌آهن در مرکز تحقیقات و آموزش راه‌آهن در دانشگاه ایالتی میشیگان، در سخنرانی کنفرانس APICS در شیکاگو در اکتبر ۲۰۱۸ گفت: “راه‌آهن دقیقاً می‌داند که بار شما کجاست.”

Blaze گفت، قابلیت رؤیت در واقع یک مشکل است. برچسب‌های شناسایی خودکار متصل به بار ریلی به سرعت ورود اطلاعات برای راه‌آهن کمک کرده‌اند، اما این موارد به محصولاتی که از اسکنرهای ثابت عبور می‌کنند و از پرتوهای فرکانس رادیویی برای گرفتن بار در نقاط مختلف استفاده می‌کنند، بستگی دارد، روشی که Blaze “استعلام” می‌نامد. این فرآیند اغلب به تأخیر می‌افتد زیرا بار مجبور است از اسکنرها عبور کند تا برچسب‌گذاری شود. Blaze گفت: شما با کامیون‌ها ارتباط سریع و مداوم دارید و با راه‌آهن، شما گاهی اوقات ارتباط برقرار می‌کنید.

تاریخچه هر ۲ بازار

بسیاری از حمل‌کنندگان، حمل‌ونقل چندوجهی را انتخاب کرده‌اند و نرخ آن‌ها همراه با تقاضا افزایش یافته است. به‌طورکلی، راه‌آهن ایالات‌متحده در ماه سپتامبر حدود ۱.۴ میلیون کانتینر چندوجهی ایجاد کرده است که طبق آخرین آمار انجمن راه‌آهن آمریکا بیش از ۷ درصد افزایش داشته است.

بخشی از عدم تعادل از این واقعیت ناشی می‌شود که افزودن واگن‌های باری برای راه‌آهن دشوارتر است. Blaze گفت: سفارش و تهیه یک ماشین باری بین ۱۲ تا ۱۸ ماه طول می‌کشد. ناوگان می‌تواند بلافاصله وارد بخش‌های فروش شود و بلافاصله کامیون‌های تقریباً جدید یا دست دوم را خریداری کند.

Blaze گفت: قرار نیست راه‌آهن کنار گذاشته شود و ۱۰٪ از سهم بازار کامیون را حمل کند، زیرا آن‌ها از تجهیزات کافی برخوردار نیستند. Denoyer با اشاره به حمل جاده‌ای و ریلی گفت: “اکنون هر دو بازار کساد هستند و آنچه اتفاق می‌افتد فقط یک ذخیره بزرگ است.

Denoyer گفت: که حجم مبادله ریلی برای هفت بخش متوالی کاهش داشت تا اینکه در اولین هفته اکتبر تعداد مثبت شد. نرخ حمل چندوجهی برای هفته اول اکتبر ۶۱ درصد نسبت به هفته مشابه در اکتبر ۲۰۱۹ افزایش داشت. بخشی از دلایل افزایش قیمت، حداکثر ۵،۰۰۰ دلار جریمه‌ای است که Union Pacific در ۳۰ آگوست برای محموله‌های اضافی قرارداده است. هزینه اضافی تلاشی برای مدیریت تقاضا بود.

Blaze گفت: فروش خدمات TL به حمل‌کنندگان از طریق رقبای خود در حمل ریلی یک کار نسبتاً آسان است. حمل چندوجهی و ریلی ممکن است بیشتر طول بکشد. کامیون‌ها با مسیرهای ثابت ریلی محدود نمی‌شوند و همچنین از دید بهتری نیز برخوردار هستند. Croke گفت: کامیون‌ها برتری دارند – به خصوص اگر زمان تحویل بسیار کم باشد. همچنین حمل‌کنندگان به دنبال خدمات و قیمت هستند. یک راننده سریع‌تر از سریع‌ترین قطار می‌تواند به مقصد برسد.

منبع: https://www.supplychaindive.com/news/trucking-spot-rates-tight-capacity-rail-intermodal