افزایش تبدیل شهرها به مراکز زنجیره تامین
۱۰
آبان
عنوان اصلی مقاله:
Supply chain cities on the rise
نویسنده:
Matt Leonard
برگردان: ملیکا موسوی
پژوهشگر موسسه مدیریت زنجیره تأمین آمادگران
به سفارش: موسسه مدیریت زنجیره تأمین آمادگران
تاریخ انتشار:
۲۷ اکتبر سال ۲۰۲۰ میلادی
برخی شهرها برای جذب فعالیت‌های زنجیره تامین بسیار تلاش می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر نقش مرکز لجستیک را بر عهده دارند. بندرها، جاده‌های جدید، زیرساخت‌های داخلی و یک کد مالیاتی مناسب می‌تواند حمل‌کننده‌ها و حمل‌ونقل‌ها را دچار تغییر کنند. جمعیت زیاد، انبارهای تجارت الکترونیکی و اپراتورهای last-mile را به سمت چالش‌های شرایط واقعی نزدیک می‌کند. شهرها با سرعت بیشتری در حال تبدیل به مراکز لجستیکی هستند. حال به بررسی یکی از نقاط نوظهور زنجیره تامین می‌پردازیم.
چگونه BMW اسپارتانبورگ، کارولینای جنوبی را به یک مرکز زنجیره تأمین تبدیل کرد؟
سال ۱۹۹۲ در حالیکه کارولینی‌های جنوبی، به‌ویژه ساکنان منطقه ایالت اطراف گرینویل، دچار اضطراب بودند؛ این منطقه در فهرست نهایی قرار گرفت تا خانه عملیات جدید تولید BMW شود. قانون‌گذاران و سازندگان معاملات پیشنهادی جذابی ارائه دادند که در صورت موفقیت می‌توانست برای دهه‌ها بر اقتصاد این ایالت تأثیر بگذارد. این منطقه در اوایل قرن ۲۰ یکی از بزرگ‌ترین صنایع تولید پارچه در ایالات‌متحده بود. پس از اینکه این تجارت به‌طور عمده به خارج از کشور واگذار شد، منطقه به دنبال یک پیروزی بود. اگرچه حتی کسانی که منتظر BMW بودند تا کارولینای جنوبی را انتخاب کنند، نمی‌توانستند حدس بزنند که این شرکت آلمانی چگونه می‌تواند آینده اقتصادی این ایالت را تحت تأثیر قرار دهد. با ورود، BMW اسپارتانبورگ، کارولینای جنوبی را به یک مرکز لجستیک تبدیل کرد.
این ایالت در آوریل سال ۱۹۹۲، به همان اندازه دولت آن زمان، امیدوار بود. کارول کمپبل قانونی را امضا کرد که اگر BMW در کارولینای جنوبی واقع شود ۳۵ میلیون دلار مشوق برای BMW فراهم می‌کند. به گزارش بلومبرگ بیزینس ویک، این ایالت همچنین ۵ میلیون دلار مشوق مالیاتی اضافی وعده داده بود.
به گزارش اخبار خودرو، سرانجام این ایالت در ژوئن ۱۹۹۲ پاسخ خود را با اعلامیه‌ای در هتل گرینویل ماریوت دریافت کرد که در آن یک وعده غذای برت ورست و کلم باواریایی سرو می‌شد. BMW به کارولینای جنوبی می‌آمد. در آن زمان دلایل مختلفی برای تصمیمات این شرکت برای استقرار در کارولینای جنوبی ذکر شده بود.
برخی از این دلایل قدیمی‌تر از سایر هستند:
- جیم تولسون، کنترل‌کننده کارخانه و سرپرست عملیات گرینویل از رابرت بوش شرکت مستقر در آلمان، در سال ۱۹۹۲ به اخبار خودرو گفت: «رستوران‌های اروپایی در شهر وجود دارد. در اینجا عطر و طعم اروپایی بسیار وجود دارد که انسان جذب آن محیط می‌شود.»
- اگر انگیزه‌های سخاوتمندانه دولت را کنار بگذاریم، کارولینای جنوبی از زیرساخت‌های زنجیره تأمین مطلوبی برخوردار بود. نیویورک‌تایمز در سال ۱۹۹۳ نوشت: BMW جذب نزدیکی بندر چارلستون و بسیاری از تأمین‌کنندگان خودرو شد.
استیو ویلسون، یک متخصص ارتباطات رسانه‌ای BMW که شرکت از او به‌عنوان آرشیو زنده BMW اسپارتانبورگ یادکرده است، موافقت کرد که زیرساخت‌ها نقش مهمی در تصمیم شرکت داشته‌اند. ویلسون گفت: «ما سیستم بین ایالتی خوبی داشتیم و داریم.» «بندر آب‌های عمیق عامل مهمی بود، زیرا برنامه‌های دوربرد BMW این بود که این کارخانه به خارج از ایالات‌متحده وسایل نقلیه صادر کند.» یک فرودگاه در کنار سایت اسپارتانبورگ واقع‌شده بود و این ایالت زیرساخت‌های ریلی داشت؛ اما در آن زمان، این دارایی‌ها درجایی که لازم بود و متناسب با نیازهای BMW نبودند.
در اوایل دهه ۱۹۹۰ هیچ پرواز بین‌المللی از طریق فرودگاه گرینویل-اسپارتانبورگ انجام نمی‌شد. به گزارش اخبار خودرو، بخشی از توافقی که BMW به این ایالت وارد شد، منوط به این بود که فرودگاه باند خود را گسترش دهد تا هواپیماهای باری آمریکایی ۷۴۷ این خودروساز در فاصله‌ی کمتر از ۱۰ دقیقه رانندگی از محل کارخانه به زمین بنشینند. حجم محموله تأسیسات به‌محض شروع BMW در منطقه به‌سرعت افزایش یافت و از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳، ۳۴۴٪ سالانه افزایش یافت. طبق ارقام فرودگاه، حجم در مسیر، صعودی بوده است.
حمل‌ونقل هوایی پس از آمدن BMW به شهر رشد خود را مشاهده می‌کند
شکل ۱ کل بار سالانه در فرودگاه گرینویل-اسپارتانبورگ (تن)
تجارت BMW باعث رشد صنعت ریلی می‌شود
وقتی BMW به ایالت و جنوب نورفولک نزدیک شد به دنبال راهی برای ساده‌سازی فعالیت‌های خود بود. آلفرد هاس، مدیر تدارکات BMW در کارخانه اسپارتانبورگ، گفت: «در آن ۱۵ سال اول، ما کانتینرهای دریایی خود را از بندر چارلستون تا گریر حمل می‌کردیم؛ و سوال منطقی این بود، چرا ما از ریل استفاده نمی‌کنیم؟ »
یکی از اهداف اصلی شرکت کاهش انتشار بود. در آستانه گسترش رد پای کربن کارخانه خود بود، بنابراین به دنبال ایجاد برش در جای دیگر بود.
زمینی که بندر داخلی در آن واقع‌شده است (واقع در نزدیکی خط اصلی جنوب نورفولک) حدود ۴۰ سال قبل از نزدیک شدن BMW به ایالت توسط اداره بندر خریداری شد. میلر گفت: « هدف در آن زمان این بود که ما یک بندر داخلی بسازیم.» وی گفت، اما تجدید ساختار حمل‌ونقل و بازار رقابتی کامیون باعث شد این مقام برای دهه‌ها این طرح را ارائه دهد زیرا از نظر اقتصادی عملی به نظر نمی‌رسید. هنگامی‌که به آن چراغ سبز نشان داده شد، این پروژه در کمتر از دو سال به بهره‌برداری رسید. هاس گفت، BMW در سال اول توانست حدود ۲۰،۰۰۰ کامیون را از جاده خارج کند و هزینه‌های حمل‌ونقل را نیز کاهش دهد. ارتباط ریلی بین بندر و گریر روزانه انجام می‌شود. BMW روزانه حدود ۶۰ کانتینر دریایی وارد می‌کند و ۲۰۰ کانتینر دیگر نیز صادر می‌کند.
هاس گفت: «از آنجا که ما از قطار در اروپا زیاد استفاده می‌کنیم، من فکر می‌کنم همیشه آرزو بود که این قطار عملی شود.»
هاس تخمین می‌زند که حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد واردات از طریق راه‌آهن بین دو مرکز انجام شود. برای حجم باقی‌مانده، ظرفیت کامیون سرعت عمل را در صورت نیاز افزایش می‌دهد. سفر از بندر به کارخانه با قطار ۸ ساعت طول می‌کشد اما با کامیون فقط ۳.۵ ساعت طول می‌کشد.
BMW کانتینر دریایی خود را در بندر داخلی، دو مایلی کارخانه ذخیره می‌کند. هنگامی‌که به کانتینر نیاز است، از طریق سیستم SAP با شماره کانتینر، پیامی را به مجموعه بندری که توسط اداره بندر مدیریت می‌شود می‌فرستد. بندر سه ساعت فرصت دارد تا آن را به کارخانه تحویل دهد. یک کامیون دو مایل آخر سفر را طی می‌کند و موجودی آن در اسکله‌های بارگیری کارخانه تخلیه می‌شود.
تأمین‌کنندگان هجوم می‌آورند و زیرساخت‌ها رشد می‌کنند
پایگاه تأمین‌کننده عاملی مهم در تصمیم خودروساز برای آمدن به کارولینای جنوبی بود. میشلن و رابرت بوش در این ایالت واقع‌شده‌اند. BMW در حال حاضر بیش از ۴۰ تأمین‌کننده ردیف ۱ در کارولینای جنوبی و بیش از ۳۰۰ تأمین‌کننده در ایالات‌متحده دارد.
هاس گفت: «ما یک دایره خیالی ۵۰ مایلی در اطراف خود داریم و این جایی است که ما علاقه‌مندیم با تأمین‌کنندگان به‌موقع کار کنیم. در غیر این صورت عوامل بسیاری بر ما تأثیرگذار خواهند بود که نمی‌توانیم آن‌ها را کنترل کنیم. عملکرد به‌موقع BMW هرگز بیش از ۱.۵ ساعت موجودی در خط مونتاژ ندارد.»
اما نمی‌توان همه‌چیز را از تولیدکنندگان داخلی خریداری کرد. اگر موتورهای آن ساخت آلمان نیست، BMW نمی‌تواند مطابق با نام موتور Bavarian کار کند. هاس گفت: «همه آن‌ها از اروپا می‌آیند و همچنین ما از اروپا گیربکس می‌آوریم. این دو قطعه بزرگ [وارداتی] هستند؛ و سپس بقیه قطعات مشترک سایر خودروهای تولیدشده در اروپا هستند.»
به گفته کارشناسان، صنعت خودرو در منطقه از زمان ورود BMW رشد کرده است. پری میجر، معاون ارشد رئیس JLL گفت: «این کارخانه یک اکوسیستم خودرو در مناطق اطراف آن ایجاد کرده است.» طی ۱۰ سال گذشته، این صنعت ۱۳۹٪ از نظر تأثیر اقتصادی و رشد مشاغل گسترش یافته است. هنگامی‌که BMW، جنوب نورفولک و اداره بندر، ارتباط ریلی را آغاز کردند که موتورها را از چارلستون به Greer می‌آورد، BMW تنها حمل‌کننده استفاده‌کننده از ارتباط ریلی بود؛ اما به گفته میلر، طی سال‌های گذشته، حمل‌کنندگان بیشتری از طریق بندر داخلی در حال حرکت هستند که انتظار می‌رود که نزدیک به ۱۵۰،۰۰۰ کانتینر امسال جابجا شوند.
رشد حجم بندر داخلی Greer از زمان افتتاحیه در سال ۲۰۱۳
شکل ۲ مجموع TEU سالانه بر اساس سال تقویمی
اداره بندر، حمل‌ونقل روزانه از چارلستون به گریر را در پیست‌های نورفولک جنوبی فراهم می‌کند. میلر گفت: «قابلیت اطمینان و قابل پیش‌بینی بودن، کاملاً خارق‌العاده است.» وی گفت، عملیات ۲۴ ساعته به برخی از مشتریان این امکان را می‌دهد که همواره، در تمام طول روز باراندازهای خود را اداره کنند که این باعث افزایش بهره‌وری کامیون می‌شود. وی افزود که بندر داخلی نیازی به شاسی ندارد بنابراین حمل‌ونقل برای این تجهیزات هزینه‌ای پرداخت نمی‌کنند.
میلر گفت: «در مورد ما، ما در حال تهیه و فروش یک محصول هستیم و این محصول یک زنجیره تأمین کامل از بندر [چارلستون] تا گریر است.» میلر افزود: حمل‌کنندگان دیگری که این محصول را خریداری کرده‌اند آدیداس (واردکننده)، جان دیر (صادرکننده) و شرکت شیمیایی ایستمن (صادرکننده) می‌باشند.
کمبل لوئیس، معاون شرکت املاک و مستغلات CBRE گفت: «برای رسیدگی به تعداد روزافزون کانتینرهای زمینی که به منطقه وارد و خارج می‌شوند، وزارت حمل‌ونقل کارولینای جنوبی در حال ارتقا و تعریض راه I-85 و افزودن گذرگاه‌های جدید است.»
رشد موجودی انبار Greenville-Spartanburg
شکل ۳ موجودی در فوت مربع
تیلور جکسون، مدیر SC Logistics، همکار مشترک در شورای SC برای رقابت، گفت: آنچه به‌عنوان راهی برای BMW برای کاهش انتشار و صرفه‌جویی در هزینه حمل‌ونقل تبدیل شد، به یک محرک توسعه اقتصادی برای کل منطقه تبدیل‌شده است. جذب خالص املاک و مستغلات صنعتی (مجموع فوت مربع‌هایی که به طور فیزیکی اشغال شد، منهای مجموع فوت مربع‌هایی که طی یک دوره خاص ازنظر فیزیکی خالی شدند) برای منطقه گرینویل-اسپارتانبورگ از ۴.۳ میلیون فوت مربع در سال ۲۰۱۳ رشد کرد.
آماده برای موج بعدی
موقعیت گریر، حمل‌کنندگان را در نقطه‌ای در نیمه‌راه آتلانتا و شارلوت، کارولینای شمالی قرار می‌دهد. میلر گفت، بیشترین واردات به بندر داخلی Greer به منطقه اتصال این شهرها انجام می‌شود. وی در مورد حمل‌ونقل در منطقه گفت: «شما به Greer فکر می‌کنید، می‌توانید با یک کامیون همان کار را انجام دهید که اگر تمام موتورها را از ساحل منتقل می‌کنید می‌توانید از سه یا چهار کامیون استفاده کنید.»
تولید و BMW به ایجاد بندر Greer کمک کردند، اما تجارت الکترونیکی یکی از حوزه‌هایی است که چشم‌انداز این مرکز برای رشد بالقوه است. یک تجزیه‌وتحلیل توسط اداره بندر نشان داد که بیش از ۴۰ میلیون نفر در نزدیکی Greer به‌اندازه کافی برای تحویل ۱ روزه زمینی UPS و ۳۹.۸ میلیون نفر برای تحویل ۱ روزه زمین FedEx نزدیک هستند که ۳۸٪ بیشتر از آتلانتا و ۴۱٪ بیشتر از شارلوت است.
در مورد تجارت الکترونیکی، میلر گفت: «ما احساس می‌کنیم که آن در واقع موج بعدی می‌باشد.»
منبع اصلی: https://www.supplychaindive.com/news/logistics-BMW-upstate-south-carolina-supply-chain-hub
